De olympische spelen zijn voorbij. Er is dus geen reden om voor de buis gekluisterd het stemmen over te slaan deze keer. Onze jongens en meisjes deden goed hun best. We haalden weer medailles binnen. Ik kan trots zijn op Nederland, ook al ben ik geen doorgewinterde sportliefhebber. Wat mij dan trots maakt? Dat bijvoorbeeld door enorme inzet onverwacht die honderdste medaille wordt binnengehaald. En dat niet eens op de schaats maar in de sneeuw. Kijk, dat vind ik nu dik verdiend. Waarom? Iemand geeft zich helemaal. Ze rekent er niet op en gaat er niet bij voorbaat van uit. Barre omstandigheden. Je er helemaal voor inzetten. Dingen laten, trainen, gezond leven, noem maar op.

En dan: goud!

Zo voelt het ook een beetje in deze campagneweken. Het lijkt ook wel wat op een sportieve wedstrijd tussen partijen. We willen stemmen winnen. Dat kost wat, een beetje afzien. Er is wel een verschil: we doen het niet voor een medaille, niet voor onszelf. Ik voer geen campagne om de eer van de overwinning, maar voor christelijk-sociaal bestuur.

Afzien is zoiets als lijden. Daarmee heb ik direct de verbinding met de tijd voorafgaand aan Pasen waarin we nu zitten. Christenen noemen dit wel de lijdenstijd. Daarin staan we stil bij de betekenis van Pasen. Het onbegrijpelijke wonder dat God van ons houdt. Terwijl ik Hem op het hart trap omdat ik telkens weer niet doe wat Hij wil. Hij houdt zoveel van ons dat Hij voor ons leed en stierf. Dat was pas afzien. Met als medaille het kruis. In de preek die ik daarover hoorde raakte het me weer diep dat dit nodig was en werd ik tot tranen toe geroerd. Dit is de kern van het christelijke geloof. En ik zie het als een voorrecht om het te mogen weten en geloven. En ook om te proberen er iets mee te doen in de praktijk van de politiek.

Bijvoorbeeld bij onze actie Tijd voor 2. Het is dan wel geen goud, het is toch een actie met succes. We hadden het lef hierover te beginnen, een actie op gang te brengen en een motie aan te kondigen. Met als resultaat dat nu een motie is aangenomen dat de horeca eerder sluit. Althans dat het nieuwe college van straks de opdracht heeft hiervoor een plan te maken, en te overleggen met andere gemeenten om dat ook te doen. Dit is zeker een geslaagde actie te noemen en daarover zijn we blij en dankbaar.

Alle stemmers op de stelling over dit onderwerp en iedereen die hier aan bij droeg: hartelijk dank!!

Arjan van Harten