Onze koningin was maandag jarig. Veel vlaggen zag ik niet. Vandaag zei een collega tegen me dat hij liever een president had. Ach ja, je mist doorgaans pas waardevolle zaken als je het niet meer hebt. En als we wel zo rijk zijn, raken we er aan gewend. Of er is zelfs onderwaardering. Het gebrek aan dankbaarheid en tevredenheid maakt me verdrietig. Vanuit de grondslag van de ChristenUnie is uiteraard dienstbaarheid bij de leiding van ons land, of je nu koningin bent of raadslid, vanzelfsprekend. Regeren doe je bij de gratie Gods. Niet uit machtswellust. Het is eerder een persoonlijk offer. Als roeping, dienend, uit liefde voor God en mensen.

Het kost me moeite dat uit te leggen. Niet omdat ik er geen woorden voor heb omdat het zo groots is. Dat is het. Maar omdat de afstand zo groot is met ‘het huidige levensgevoel’. Het voelt eenzaam. Hebt u dat ook wel eens? Maar ik ga er toch tegenin. Bijvoorbeeld als mensen schamperend doen over ons koningshuis. Of laatdunkend doen over minderheden. Of het liefst alle ‘buitenlanders’ ons land uit zetten. Dan zeg ik bijvoorbeeld dat we blijkbaar vergeten zijn waarom Willem van Oranje voor onze staat streed. Over dienstbaarheid en persoonlijke opoffering gesproken. Ik ben er trots op Nederlander te zijn. Ik ben trots op onze Koningin. En ik ben trots op onze partij. Die strijdt voor vrijheid en recht. Omdat we geloven. U mag weer stemmen op 2 maart. Bent u ook van de partij?

Arjan van Harten