Hoe vaak heeft u dit al gezegd: ‘veel heil en zegen in het nieuwe jaar’! Een mooie wens om die een ander mee te geven. Maar wat zal dit jaar ons brengen?

Vroeger had ik een tante, nou ja, niet echt een tante maar iemand die wij als kinderen “tante” noemden. Zij woonde net zoals wij in Gouda. En die tante had geen televisie. Toen ik eens vroeg waarom zij geen televisie had gaf ze een antwoord dat ik nooit zal vergeten: ach, al die ellende op de televisie, dat maakt mij zo triest. En de wereld is toch niet alleen maar ellende, het is toch ook de Schepping van God waar je van mag genieten! Ik dacht daar aan toen ik keek naar het jaaroverzicht van het NOS-journaal. Wat vergeten wij als mensen toch gemakkelijk wat er allemaal gebeurd is in een jaar zoals 2009. Natuurlijk herken je direct weer de beelden en het verhaal, maar zo maar uit mijn hoofd op te noemen wat er allemaal gebeurd is, dat vind ik best moeilijk.

Dat overkwam mij ook toen ik voor de ChristenUnie-leden een overzicht aan het maken was van wat er allemaal in de afgelopen raadsperiode gebeurd is waaraan wij ons steentje hebben bijgedragen. Wanneer je alles op een rijtje zet, is er toch heel wat gebeurd en hebben wij best veel thema’s op de kaart gezet. Het was tijdens de vaststellingsvergadering van het verkiezingsprogramma voor de nieuwe raadsperiode dat ik mij realiseerde: wij hebben bijna vier jaar in de raad mogen meedenken over hoe wij als gemeenschap mogen functioneren. Wat een zegen dat wij onze stem als christen mogen laten horen. Wat zou het mooi zijn wanneer wij in de komende raadsperiode met misschien tot drie zetels zouden groeien! Dan zijn wij nog meer als nu, vanuit de Bijbel als grondslag, een stem van de inwoners in onze gemeente.

Kent u dat? Dagdromen over wat het jaar 2010 zal brengen? Onze tweede dochter gaat naar het voortgezet onderwijs. De schoolkeuze? Op welk niveau zal zij instromen? Allemaal vragen die je bezig houden. Onze beide ouders mogen wij nog in ons midden hebben. Wat een zegen voor ons en voor onze kinderen die nog beide opa’s en oma’s hebben. Maar gezien hun leeftijd en gezondheid is de vraag: hoe lang nog? Het zijn geen vragen om somber over te worden hebben mijn vrouw Joke en ik ervaren, maar het zijn wel vragen uit het leven zoals dat ons wordt gegeven.

Binnenkort zijn de verkiezingen. Wij zijn als partij nog drukker dan gewoon. We zijn bezig onze achterban te mobiliseren om hun stem te laten horen dat een maatschappij, gebaseerd op de normen van de Bijbel er beter aan toe is dan wanneer wij als mensen het uitsluitend van elkaar moeten verwachten. Maar hoe zal het uitpakken? Wordt onze stem gehoord, en belangrijker nog, herkend door medechristenen? Het mooie is dat wij ons hier niet druk om hoeven te maken. Onze God en Vader weet allang wat de toekomst zal brengen en wordt geleid door Zijn hand.  En wij mogen wandelen aan Gods hand. Heel veilig! Wat wil je nu nog meer?

Gert Jan Bent